اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش عملکرد زوج های ناسازگار

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل به شیوه­ی گروهی  بر افزایش عملکرد زوج­های ناسازگار مراجعه­کننده به مرکز بهزیستی شهرستان بروجن بود. روش: طرح این پژوهش از نوع تجربی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود.  جامعه­ی آماری این تحقیق شامل‏‏کلیه­ی زوج های ناسازگار مراجعه کننده به اداره­ی بهزیستی بروجن می­باشد. نمونه آماری شامل 20 زوج بود که از بین تعداد 31 زوج، از زوج های ناسازگار که به فراخوان محقّق برای بهبود عملکرد خانواده پاسخ مثبت دادند، به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی­ها به طور تصادفی به دو گروه مساوی (10زوج گروه آزمایش و 10 زوج گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار اندازه­گیری پرسش­نامه­ی عملکرد خانواده بود. ابتدا افراد هر دو گروه مورد پیش آزمون قرارگرفتند و سپس آزمودنی­های گروه آزمایش در 8 جلسه آموزش تحلیل رفتار متقابل شرکت کردند. پس از پایان مداخله بر روی گروه آزمایش‏‏، آزمودنی­های هر دو گروه به ابزار سنجش خانواده پاسخ دادند. یافته های تحقیق با استفاده از روش­های آماری کوواریانس تک متغیبّری و چندمتغیّری تجزیه و تحلیل شدند. یافته‏ها: یافته­های به دست آمده نشان داد که بین زوج­های گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ عملکرد کلّی خانواده و حیطه های آن (حل مشکل، ارتباط، نقش ها، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی، کنترل رفتار و کارایی) تفاوت معنی­داری وجود دارد.      نتیجه‏گیری: با توجّه به نتایج پژوهش حاضر می­توان نتیجه­گرفت که آموزش تحلیل رفتار متقابل باعث افزایش عملکرد کلّی خانواده و حیطه­های آن در زوج­های گروه آزمایش در مقایسه با زوج­های گروه کنترل شد. تعمیم این آموزش به دیگر جنبه­های  زندگی می­تواند از مشکلاتی که ممکن است برای زوجین به وجودآید، پیشگیری کند